دو ماهنامه علوم و تکنولوژی پلیمر
سال نوزدهم شماره 5 (پیاپی 85، آذر و دی 1385)

در این پژوهش، به منظور بررسی تغییر خواص بوجود آمده در اثر فرایند اصلاح الیاف آکریلی، اثر شرایط واکنش بر خواص مکانیکی الیاف قبل و پس از فرایند اصلاح بررسی شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که با افزایش غلظت مواد شیمیایی زمان واکنش و دما، با وجود افزایش تعداد گروه های عاملی ایجاد شده در الیاف، خواص مکانیکی الیاف، تضعیف شده، الیاف مورد استفاده بتدریج از شکل لیفی خارج می شوند و کارایی آنها کاهش می یابد. اما، با انتخاب غلظت، دمان و زمان بهینه واکنش می توان الیاف جاذب مناسبی با حفظ خواص مکانیکی در حد مطلوب در محدوده pH بین 2 تا 12 بدست آورد. همچنین، نتایج آزمایش ها نشان می دهد که با استفاده از الیاف دارای پیوند عرضی با افزایش زمان واکنش، خواص مکانیکی، بهبود می یابد. اما، کاهش ازدیاد طول و کار تا پارگی بیشتر از کاهش استحکام بوده در حالی که مدول اولیه کاهش محسوسی نشان نمی دهد.

دراین پژوهش، روش کلردار کردن و اثر عمل آوری سطح بر ضریب اصطکاک و خواص آمیزه مناسب در ساخت تیغه های برف پاک کن لاستیکی با مقاومت اوزونی زیاد بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که کلردار کردن سطح لاستیک ضریب اصطکاک آن را کاهش می دهد. با تغییر غلظت و زمان کلردار کردن، کنترل عمق لایه کلردار شده و ضریب اصطکاک قطعه لاستیکی در محدوده مورد نظر امکان پذیر است.

کیفیت تولید لوله به وسیله اکستروژن و مقدار خروجی از اکسترودر تا حد زیادی به طراحی حدیده بستگی دارد. تولید لوله با استفاده از اکستروژن با حدیده ثابت به علت آرایش یافتگی زنجیره های پلیمری در راستای محوری و بوجود آمدن خط جوش ناشی از وجود بازوهای نگهدارنده کاری غیرعملی است و لوله های تولیدی فاقد استحکام لازم در جهت محیطی هستند. یکی از روش های بکاررفته برای کنترل خواص نهایی لوله های پلیمری، کاهش اثر خط جوش و تولید لوله های مقاوم در جهت محیطی، استفاده از سامانه حدیده چرخان است. در این نوع حدیده عضو داخلی، خارجی یا هر دو می چرخند. ساختار ساده حدیده چرخان به شکل دو استوانه هم مرکز که یکی یا هر دو آنها قابلیت چرخیدن دارند، در نظر گرفته می شود. سیال از فضای بین دو استوانه در اثر اختلاف فشار DP/L جریان می یابد و به طور همزمان در برش ناشی از حرکت چرخشی استوانه ها قرار می گیرد. در این پژوهش، برای توصیف رفتار سیال در حالت غیرنیوتنی از مدل قانون توان استفاده شده است. جریان سیال غیرنیوتنی و آرایش یافتگی الیاف، در حدیده لوله ای شکل با استفاده از روش جزء محدود از جنبه نظری بررسی شده است. سپس، نتایج با داده های آزمایشگاهی آرایش یافتگی الیاف، مقایسه شده است. این مقایسه به وضوح بیانگر صحت این موضوع است که بردار سرعت برایند عامل کنترل کننده آرایش یافتگی است.

در این پژوهش، کوپلیمرهای استیرن- دی وینیل بنزن درشت منفذ به روش پلیمر شدن تعلیقی در مخلوط های دوتایی تولوئن- هپتان و تولوئن- سیکلوهگزان تهیه شد. سپس از نوع و ترکیب درصد رقیق کننده روی سطح کوپلیمر در غلظت ثابت عامل شبکه ای کننده (40 درصد وزنی دی وینیل بنزن) بررسی شد. براساس نتایج حاصل از BET و میکروسکوپی الکترون پویشی با افزایش درصد حجمی حلال بد در مخلوط رقیق کننده، ریز ژل های ایجاد شده درشت تر شده، مقدار تخلخل پلیمر نیز افزایش می یابد. در ادامه کار در سامانه ثابت رقیق کننده (تولوئن- هپتان) اثر غلظت عامل شبکه ای کننده بررسی شد. نتایج نشان می دهد با ازدیاد غلظت دی وینیل بنزن از 16 به 40 درصد مقدار تخلخل در توده و سطح نمونه افزایش می یابد.

در این پژوهش محلول قابل ریسندگی از آمیخته فیبروئین ابریشم بازیابی شده و پلی آمید 6 درفرمیک اسید تهیه شده است خواص مکانیکی فیلم و الیاف تهیه شده از آمیخته این دو پلیمر در نسبتهای مختلف اختلاط مطالعه شده است. ...

هدف از این پژوهش، ساخت فیلم های پلیمری زیست تخریب پذیر برای مصارف بسته بندی، از نظر کاهش آلودگی های محیطی ناشی از ضایعات پلاستیکی است. در این پژوهش، تخریب فیلم های پلیمری در شرایط آب و هوایی تهران بررسی شده است. پلیمر مورد بررسی پلی اتیلن سبک است که با دو درصد متفاوت نشاسته گندم، مالئیک انیدرید، گلیسیرول و سامانه اکسایار دارای اولئیک اسید، بنزوئیل پروکسید و آهن (III) استئارات فرآیند شده است. برای این منظور دو پیمانه اصلی از مواد یاد شده به وسیله مخلوط کن دو غلتکی در 190oC تهیه شد. سپس، پیمانه های اصلی با پلی اتیلن تجاری مخلوط شده، آمیخته های 1 و 2 با مقادیر 1.2 و 6.4 درصد نشاسته آماده شدند. از پلی اتیلن تجاری (به عنوان کنترل) و آمیخته های 1 و 2 به کمک قالبگیری فشاری در 120oC فیلم تهیه شد. در مرحله بعدی فیلم های ساخته شده در معرض شرایط جوی، دفن در خاک و ترکیب شرایط جوی- خاک قرار گرفتند. آثار تخریبی ناشی از قرارگیری فیلم ها در این سه محیط با اندازه گیری مقاومت کششی ازدیاد طول تا پارگی شاخص کربونیل، جذب آب و کاهش وزن و مشاهدات میکروسکوپی بررسی شده است. بررسی های میکروبی به وسیله نحوه رشد قارچ Penicillium Asymmetrica، به عنوان گونه غالب موجود در خاک مورد استفاده، روی فیلم های کنترل و نمونه ارزیابی شد. نتایج نشان می دهد که بکاربردن این سامانه اکسایار همراه با 6.4 درصد نشاسته گندم در شرایط ترکیبی جوی- خاک سرعت تخریب فیلم های ساخته شده از پلی اتیلن سبک تجاری را به نحوی مطلوب افزایش می دهد.

رزین های کامپوزیتی نورپخت به طور گسترده در دندانپزشکی استفاده می شوند. در این پژوهش، اثر طول موج، شدت و زمان های مختلف تابش لیزر روی خواص فیزیکی و مکانیکی رزین دندانی بر پایه بیس فنول A- گلیسیدیل متاکریلات (Bis-GMA) بررسی شده است. رزین مورد استفاده از مخلوط Bis-GMA و تری اتیلن گلیکول دی متاکریلات با نسبت وزنی 75 به 25 تهیه شد. کامفورکینون و دی متیل آمین اتیل متاکریلات به عنوان نور آغازگر به این مخلوط اضافه شد. رزین با استفاده از لیزر آرگون در طول موج های 488 و 514nm، باشدت 700 و 1075nm2 در زمان های تابش مختلف پخت شد. نتایج اندازه گیری درجه تبدیل رزین با استفاده از طیف سنجی زیر قرمز نشان می دهد که مقدار درجه تبدیل رزین پخت شده با طول موج 488nm و شدت 1075mW/cm2 بیشتر از سایر نمونه هاست و در مدت زمان کمتر از 20s حداکثر درجه تبدیل بدست می آید. مقدار افزایش دمای حاصل از واکنش در نمونه های پخت شده با طول موج 488nm و شدت 1075mW/cm2 در حدود 13.5oC است که بیشتر از افزایش دمای ناشی از نمونه های پخت شده با طول موج 488nm و شدت 700mW/cm2 است و تایید کننده نتایج درجه تبدیل است. مقدار جذب آب و انحلال پذیری نمونه های پخت شده با طول موج 488nm و شدت زیاد به ترتیب 23.7 و 2.20mg/mm3 است. استحکام خمشی نمونه های پخت شده با این طول موج در دو شدت مختلف تفاوت قابل ملاحظه ای با یکدیگر دارند. در حالی که استحکام خمشی نمونه های پخت شده با دو طول موج سبز و آبی در شدت یکسان تفاوت قابل ملاحظه ای با یکدیگر ندارند. بررسی نتایج یاد شده نشان می دهد که کاربرد لیزر آرگون با طول موج 488nm و شدت 1075mW/cm2 برای کاربردهای دندان پزشکی مناسب است.

سطح پلی استیرن با استفاده از پلاسما با بسامد رادیویی (Radio frequency, RF) در مدت زمان های متفاوت و با توان ثابت در معرض پلاسمای اکسیژن و آرگون قرار گرفت. به منظور بررسی اثر پلاسما بر سطح پلی استیرن، ترشوندگی، تغییرات شیمیایی و شکل شناسی سطح بررسی شد. تصاویر حاصل از میکروسکوپی الکترون پویشی و میکروسکوپی نیروی اتمی افزایش زبری سطح و ایجاد ریزترک هایی را روی سطح نشان می دهد. براساس مطالعات ترشوندگی با افزایش زمان پرتودهی، زاویه تماس سطح پلی استیرن با قطره آب کاهش می یابد. بررسی تغییرات شیمیایی، تشکیل پروکسیدی را روی سطح پلی استیرن، پس از پرتودهی نشان می دهد. براساس این مشاهدات گروه های قطبی ایجاد شده روی سطح و نیز افزایش زبری سطح پس از پرتودهی با استفاده از پلاسمای RF باعث افزایش ترشوندگی سطح پلی استیرن می شود.